Elegia

Jeśli nie chcesz mieć domu

kochanki ani żony 
sławy i jeśli dość masz mądrości by 
nie chcieć wiedzy i satysfakcji 
cichej z dobrych uczynku

Gdy przyjemności myśli lotnie zaprzestaniesz

rozumu nie postradasz

a modlić się nie będziesz 

Gdy swoją wolę zarżniesz wiarą w 
sprawiedliwy świat w którym sprawiedliwość mierzysz 
swoją sprawiedliwością

i gdy ciałem urodzajnym sytym

skarmisz ten swój lud żebraczy

nie dziękując mu za żarłoczność

ani też go nie ganiąc
gdy nauczysz się kochać bez
wdzięczności
jak onanista swojego penisa

Gdy rozsądek im zabierzesz

by mogli rozum wiązać 

jak wołu do pługa się wiąże

by wreszcie u siebie

mogli być na ziemi ci goście

niesforni i nie troszczyli się już

kogo ze swoich braci jutro zjeść

Gdy wreszcie utracisz radość z wiary wreszcie 
sama wiara ujdzie ci 

przed życiem i będzie katem zaciskającym

ręce na twojej szyi 

Baranku jak ofiara czysty

to będzie tobie najbliższy 
twój brat który 
twoich powiek gilotyną

światło ci zamknie i niczego nie 
otrzymasz w zamian

Ale jeszcze spójrz na niego

opowie ci poemat o 
z obfitości serca

szerzyciel twój najrozumniejszy

a nie jakiś rozgadany wyznawca czy ewangelista