wiersz o człowieku który oczekiwał w cieniu czerwonej góry

Komu znany jest tamten człowiek

który cierpi w cieniu tego czerwonego wzgórza

gdzie ma kres kamienisty wyboisty trakt

ludzkich myśli i życia

Stoi bokiem zwrócony do wzgórza

i nawet nie patrzy

i jakby nie słyszał

kiedy tamten głos wielki podniósł ku niebu

Nie drgnął nawet

gdy czerwony piasek wzbił się w tuman

i pustynia wywróciła tłum

Stał nieporuszony i pozwalał

by kipiąca ziemia lizała jego miękkie stopy

i w oczach konającego wyraźnie ciemniała

jego postać

Niedostrzeżony u stóp wzgórza

obrócił się potem do niego twarzą

i uśmiechając się

spojrzał z daleka w martwe już oczy

jakby w zbliżające się ogromne lustra

aż w końcu wkroczył