posłuchajcie ze mną, bardzo o to proszę

wiersz nigdy nienapisany

Czy było dla ciebie pociechą

że ktoś po tobie zapłacze?

Że dziecko cię wspomni świetlanym głosikiem

Czyś miała złudzenia mistyczne

że potem spojrzysz na ziemię

W jakich płomieniach

jakim szłaś lasem

i trawą wysoką

Dlaczego zawiodło cię serce

że ci ostrza nie wysłało w porę

dlaczego myśli zaklęłaś w sobie

co zaszło w twoim domu

że zwierzęta rzuciły się sobie do gardeł

czyn tocząc z tętnic

jak krew śmiertelnym wiankiem

gdzie wtedy byłaś

gdy się ważyła walka

a złe krasnoludki skrycie i powoli

opuszczały klingę

na szyję Damoklesa

dziurawe prezerwatywy

Podejmując ponownie temat skrzatów, chce oświadczyć stanowczo, że one w nas wierzą, Tzn we mnie i w nią.