wiersz o wiośnie

Krzyk gawronów hukanie synogarlic

wróbli świergot

mgliste ciepłe niebo

raz jeszcze wiosna -

otwarcie okna ze świata na świat

już rośnie ogród do oczu

w krzewach świt płonie wstążkami światła

ptasie echo pęka coraz bliżej

już się wygładza i zasklepia przestrzeń

Będzie więc wiosna domem

W tym czekaniu na dźwięk

co zespoli świecidełka kolorów

i utoczy pień ulistniony

i szum zaplecie jak warkocz na głowie dziewczyny

i otworzy pod drzewami cień

i ruszy wodę strumienia

co gdzieś tam czysty jeszcze

być może

i przejdzie wskroś do radości i rany

i się przemieni w soki i w kwiaty

i zabrzmi zielonym huczącym pożarem

Jest nadzieja jest szansa