wiersz o mechanicznym Kainie

Teraz całe połacie nieba walą się

szybciej w dół

niż dawniej szwoleżer z konia

szybciej od opuszczania powiek

A zaczęło się tak niewinnie

od karczowania drzew

od pierwszej sarny

wdeptanej bezmyślnie w cywilizację

Współczesne pociski są nieomylne

wszechmocny kaliber i nie ma

niezłomnych

ani rozumnych szałem

w błysku salw człowiek przepada

zagubiony bardziej niż dobry uczynek

A jego dusza

coraz dalej od wiarołomcy w chmurach

niknie

wystrzelona w oko opatrzności

ręką która bezradnie naciska przycisk
przydzielony jej