ballada mordercy: Dzień i noc są bez miary

niedziela, 27 maja 2012

Dzień i noc są bez miary

Wszystkie zegary świata są pofałszowane

więc jak mam nakręcić swój budzik odwagi

dzień i noc są bez miary morza zamorzone

klucz roztopił się w dłoni czas stojąco idzie

trzeba więc fałsz sfałszować aby skarłowaciał

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Subskrybuj: Komentarze do posta (Atom)

Blaise Pascal

Człowiek jest tylko trzciną, najwątlejszą w przyrodzie, ale trzciną myślącą. Nie potrzeba, by cały wszechświat uzbroił się, aby ją zmiażdżyć: nagła, kropla wody wystarczy, aby go zabić. Ale gdyby nawet wszechświat go zmiażdżył, człowiek byłby i tak czymś szlachetniejszym niż to, co go zabija, ponieważ wie, że umiera, i zna przemoc, którą wszechświat ma nad nim. Wszechświat nie wie nic. Cała nasza godność spoczywa tedy w myśli. Stamtąd trzeba nam się wywodzić, a nie z przestrzeni i czasu, których nie umielibyśmy zapełnić. Silmy się tedy dobrze myśleć: oto zasada moralności.

Bóg przed stworzeniem jest Wszystkim; a po, ach po, czyżby był Niczym? Wszystko jest niewidzialne. Widzialność jest pomiędzy Wszystkim i Niczym, w każdej cząstce odjętej Wszystkiemu. Stwarzając, Bóg postawił się poza sobą Samym, aby móc wniknąć w Siebie i Siebie unicestwić. Stwarzając świat, Bóg był Wszystkim bez nieba i ziemi. Stwarzając noc, Bóg był Wszystkim bez gwiazd. Stwarzając rośliny i zwierzęta, Bóg był Wszystkim bez ziemskiej flory i fauny. Stworzywszy człowieka, Bóg był bez twarzy. Nikt nie widział Boga, ale etapy Jego śmierci dla każdego z nas są widzialne”

Edmond Jabes

Jeśli zbyt długo patrzysz w czeluść, czeluść zaczyna patrzeć na ciebie.
Friedrich Nietzsche