Opowieść transcendentalna

Chciałbym w zwięzłych zdaniach zawrzeć opis tej wędrówki

jak powoli śnieżny pagór ponad mnie wynosił –

I gdy w dole kierowcy niespiesznie potrącali przechodniów zapadały się rosły groby

innym nie pomagał już alkohol i trzeszczały w lodzie

serc zdrajców zakrzywione jak noże języki kobiet

a chmury całe pochłonęły światło by rozjaśnić

zmarłym ich pionowe drogi pod śnieg zaś tutaj jedynie mój jasny

wzrok witaminizował ciemność kruszył na łatwo przyswajalne cząstki

– Szklany pagór niewzruszenie niósł mnie z podglebia w podniebie

tak bym czołem dotknął nieba lodem Boga schłodził

I stało się w końcu choć zgodnie z zasadami

ziemskimi tylko demokratycznie

Przez jego białych posłów: gwałtownie

na moim czole topniejące płatki