wiersz pierwszy

Podczas twojej nieobecności powtarzam miejsca 

w których w niedobrą pogodę porzuciłaś wiosła 

Jest w nich niewidzialna jasność 

Brzeg nieostatni 

Jest w nich omdlały piasek wydm bez tchu 

to azyl nowego brzegu

Podczas twojej nieobecności 

myślę o tobie spokojniej 

nawet sobie łatwiej stawiam czoła 

Mówię do ciebie nieobecnej 

i nie czuję lęku 

Przestrzeń wokół jest pusta 

Ponad granicą drzew ciemność 

warkocze drogi mlecznej zaplata 

Nie poczuwam się do żadnej nadziei 

Cięciwy rozpięte pod skórą 

już nie płaczą o ciemne niebo 

które mi już nie mówi o mrozie 

Podczas twojej nieobecności 

powtarzam sobie to miejsce 

zabliźnione odległym powietrzem 

i nie potrafię pójść dalej 

Twój bezdomny wschód słońca 

tak chciałem ucałować 

na zboczu zieleni 

odebrać sobie miłość od ciebie 

Będzie lato upalne czas zmęczenia i piwa w parku 

Jedyna ocalała wierzba zieleni się 

jakby wcale nie do płaczu jej było 

Kasztany pęcznieją w przypływach 

Kwiaty wysypują się nagle 
i będzie powietrze faliste 

zapachem słońca w oddechu niebieskim 

Będzie lato