wiersz radosny hejże ho

Wschodzi słońce i drogi stają się suche

rozświetla się mrok i czas znów wyruszyć

w wędrowanie przez jakiś tam poryw dnia 
jego zachłanność

Wkładam do kieszeni kromkę chleba papierosy drobne telefon

ufność nadzieję i respirator pamięci

jeszcze sprawdzam czy dobrze zatarłem wczorajsze tropy

jak starannie pokrył je pył i kurz

i czy pozamykałem drzwi okna gaz i prąd

Wychodzi słońce droga znowu się budzi

dotykam jej dłońmi dzisiaj pójdę na rękach

podśpiewując mruczankę o życiu długim szczęśliwym

ile razy upadnę tyle się podniosę

przebierając nóżkami w powietrzu radośnie hejże ho

A wieczorem odrąbię sobie zmrokiem ręce nogi język i oczy

odłożę na półkę w oznaczone miejsca

obok respiratora viagry papierosów telefonu zużytej prezerwatywy

opróżnionej szklanki po wódce

i zasnę sobie hejże ho

bo chowa się słońce i drogi kładą się mrokiem

owinięte hermetycznie 
dookoła stóp i snów