wiersz o dłoniach

Moja archeologia

gdzieś pod wydmami z powietrza

to jakby twoje dłonie

gdzieś we mnie

kiedy zamkną rozkosz

Genealogia moja w dębach na Kazimierzu
którejś zimy wyciętych na opał

nie wielbię się w czerni w rozstaniach

ani w olśnieniach

żaden cieśla Józef

nie zwiastował mnie żadnej Marii

Moja genealogia i tak

pójdzie w świat z torbami

i tak w niej zioła krwawnika

rumianek i płatki maku

jak w kamieniu odciśnięty zapis na palcach
jak w popiele