wiersz o wiośnie której nie było

Za dużo jest chmur na niebie

przewalają się przez małe obrazki w twoich oczach

jak przez ciemną styczniową rzekę zasnutą deszczem

i chciałbym z tobą brzegiem rzeki

tańcząc i śpiewając jakieś piosenki

na drugi brzeg w bród albo przez most

wszystko jedno

byle dotknąć tamtego powietrza na drugim brzegu

bo na pewno jest nasze

bo wszystko jest nasze czego nie mamy

A może jednak w bród

przecież tak po kolana po pas po pierś po szyję po usta

jest bosko

Chyba za dużo jest smutku w moich palcach

kiedy dotykam twojego uśmiechu

i chciałbym dotknąć go ustami

żeby nie widzieć nie spłoszyć nie zapomnieć

że w twoich oczach przewalają się ciemne chmury

jak ponad styczniową rzeką zasnutą deszczem

wiesz że o tym wszystkim pamiętałem także wczoraj

ale wczoraj po niebie fruwały ptaki

i dzisiaj w niczym nie ma wczoraj

po ptaku zostało tylko

jedno wirujące szaro białe piórko

i jedno szklane ptasie oko na drugim brzegu rzeki

ale to nie jest ptak

bo wiesz

dziś nie ma ptaka

Obiecaj mi

albo najlepiej nie obiecuj

tylko chodź brzegiem styczniowej rzeki w lutym

zasnutej ciemnym deszczem

na drugi brzeg w bród albo przez most

nie wszystko jedno

zaśpiewamy piosenkę tamtym powietrzem którego nie znamy

o ptaku którego nie ma bo dopiero będzie

i o tym wszystkim w co nie wierzę

piosenkę dla ciebie

bo nasza piosenkę

która idzie z nami brzegiem rzeki

tylko że drugim brzegiem i na brzeg drugi

Ale pamiętaj

tymi swoimi oczami zasnutymi chmurami i deszczem

kiedy będziesz rysować motyla

narysuj go na mojej dłoni

bo wiesz

inaczej nigdy już nie będzie wiosny

a jak możemy żyć bez naszej wiosny

bez tej naszej bo jej nie znamy

i bez motyli
które tylko na razie nazywamy motylami
zanim się nawą jakoś 
może pięknie