Pod łukiem źrenic
w zaprzestrzeni
punkty żaru
Wokół nich woń spalenizny
przemiany coraz szybszej
Są jak drzewa trawione
skrytym pożarem
podziemnym
Ich ręce gorące
jakby rwali się do czynu
witają się pośpiesznie
żywi do zenitu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz