Nieprawdo łaski niepełna

Gdzie te sterty uśmiechów

powitalnych gestów

ci wszyscy w nadmiarze z kadzidłem i mirrą

Są na miejscu gotowi wić blaszane wieńce

tyle że ja się stoczyłem z kilku pięter chmur

kiedy w nie wstępowałem 
ściągali za nogi

teraz nikt nie podniesie nawet o centymetr

więc udaję przeszłość by usypiać żądzę

zniszczenia ziaren co kiełkują w ziemi

i czołgam się do ciebie rzeko kłamliwa

jak pniak drzewa zapadam się

w odbicie chmur z nieba

- jest na miejscu kadzidło mirra wiwat gestów

Nieprawdo piękna łaski niepełna

naczynie osobliwego nabożeństwa

udawaczko siebie często doskonała

masz najwięcej wiernych

nawiedzeni cię nachodzą

zwiedzeni rozgłaszają

Nieprawda ale jednocześnie piękno

gwiazdo świecąca dawno zgasła w niebie

naczynie osobliwego przeznaczenia

wieżo z kości słoniowej

matko nienaruszona wiedzą

przypadkiem rodzisz bękarta prawdy

zbawiającego łotrów