Więc gdzie teraz idziesz

Przez ile liści na drzewie rodzaju

tę dłoń wyciągnąłeś 
we mnie siłą 
na twe przywitanie

czy nie ten pośpiech

gdyś je zzuwał w drodze

jest uśmiechniętą samotnością jesieni

kiedy po kulistym moście idziesz nagi

w mojej niespokojnej ręce

aż wiewiórka

pełna lęku przychodzi świadczyć o tobie

i jak zahipnotyzowana patrzy na tę dłoń zajętą 
swoją historią oszalałą z pamięci

i nadmiaru przeliczeń na pięć palców czasu

Ileś ją razy uginał wiatrem i łamał

i potem stawy wiązał

żebym mógł sam w swojej wolności

ją teraz obciąć w poprzek wiosny

piłując sękaty śpiew ptaków

by po amputacji

twój żal fizycznie odczuć

w jej mnogolistnej nieobecności

na znak powitania w ten zwyczajny dzień

gdy powieki rozwierają błyskawice łez

bo oto nic

nic się nie stało

tylko mnie ubywa dłoni

Więc gdzie teraz idziesz bym znów wpół drogi

mógł ciebie powitać

Bugge Wesseltoft - Existance