Czarek Samuel K.

poniedziałek, 10 listopada 2014

wróg mnie osaczył


Było nas dwoje ludzi na całym świecie, było źle, tak źle jakby miało być gorzej. Wiekuisty jest jednak sprawiedliwy, został więc człowiek jeden.
Nie sądź mnie z mojej pychy, bo może to nie ja, wszak to wszystko jedno. (jeden; 1)
Choćbym szedł jasną doliną, dobra się nie ulęknę.

Piszę ostatnio Dziesiąty Wiersz o Ptaku i jeśli nie zagrzęznę bez wieści w jaki poemat, napiszę. Na razie jestem przy szóstej wersji i lubię gwiazdy, szeleszczą mi na niebie. ciiii...






3 komentarze:

  1. Powroty nie są tak słodkie, jak winne są odejścia.

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy gościu napisałeś jedno zdanie. Gdyby były dwa pewnie bym się wahał, czy je zamieścić, trzy wywaliłbym w kosmos.
    A może byłoby zupełnie inaczej. Kto to wie? Wszak rozmawiać z anonimem to jak rozmawiać ze sobą, prawda?

    OdpowiedzUsuń