wiersz o idącym w dół strumienia

Strumieniem szedł człowiek

Na brzegach nie było ścieżki nie miał wyboru

z trudem ustawiał stopy szedł ostrożnie

Pod wieczór pochylił się napił wody

zwilżył twarz i ramiona

Wyszedł na brzeg oparł kij o kamień

usiadł na trawie i zamyślił się

a może się modlił bardzo cicho

bo poruszał nieznacznie ustami

jakby oddechy były mu mozołem

Przyszedł chłopiec i zapytał – Dokąd idziesz
Człowiek spojrzał na niego z troską
- jeszcze nie wiem miałem trudny dzień
- Chcę iść z tobą
- Będę musiał ciebie nieść
- To dobrze dasz radę
- A jeśli nie
- Wtedy ja ciebie poniosę chodź musimy już iść