modlitwa

Panie mój

nieobecni mogą już odejść

idą więc brzegiem rzeki

omijając mosty brody i miasta

rojne od ludzi

bo teraz oddzieleni z chaosu

równi wobec prawdy

jednako jak i kłamstwa

rozumieją że wszystkie ich zaklęcia i modlitwy

nie były fałszywe a zbędne

i mogą iść przed siebie

wreszcie w bezszelestnym spokoju

właściwym opuszczonym wygnanym

i samotnym

Panie mój

moje oczy obrócone są w popiół

nie słyszę wiatru ani w nim ptaka

tylko oddechy za moimi plecami

przede mną i obok mnie

niespokojne

a moje stopy wrosły w ziemię

moje serce jest nieruchome

i chociaż słowem podpaliłem mój dom

moje oczy nie widza pożaru

nawet

odbitego w ptasich skrzydłach

w twoich skrzydłach

w skrzydłach twych aniołów 
Panie

Panie mój 

który dotykasz mnie palcami

jak ślepiec

kiedy czyta a nie widzi

zdejm ze mnie swoją rękę

i pozostaw mnie sobie

odwróć ode mnie twarz

która czyta a nie widzi

pozwól mi przejść

pomiędzy tymi obok mnie 
tymi przede mną i tymi za mną

niech opadną ze mnie

ich ludne spojrzenia

jak płaszcz

a wtedy pobiegnę w płomień w popiół w dym

nagi z wielkim krzykiem

i wtedy opuść mnie 

Panie