wiersz o własnym kącie

Najtrudniej kiedy słabość

z mocą się pochwycą

tak jak miłość

kiedy wgryzie się w nienawiść 
do kości

wtedy ze skórą

odwróconą na druga stronę

jestem ciasno zwinięty

we własnym kącie sodomy

i zgadzam się nawet na to

żeby jesień nie miała końca

Przez twoje oczy przebiegam

jak przywidzenie

odrzucam cię od siebie

i gestem ostatnim

łapię w locie

jak wiatr wtopiony w słońce

w przęsło horyzontu

najlżej mi gdy miłością

zabijam siebie