Ile we mnie
chłopca
wierzącego w
światło i słowo
ile we mnie
starości krzyku
a kto to wie
krzyku w pękające
drzewa
które zabijają
własne owoce
Nie wiem
jestem kimś obcym
wśród osaczających mnie luster
zwielokrotnioną
postacią jakiejś chwili
zwierzęciem bez
wspomnień i nadziei
Jak wrócić
biegnąc przez
ciemny korytarz lat
stanąć przed
sobą
by zagrodzić
drogę
Wybaczcie tę piśń o zabijaniu miata, jkos sie mi skojarzyło
OdpowiedzUsuńTo utwór poruszający do głębi - więc dobrze,że zabrzmiał u ciebie.
OdpowiedzUsuńA ja mam dla ciebie Elegię muzyczną,która dla mnie współgra ze słowami ,ktore napisałeś. ...
Basia
https://www.youtube.com/watch?v=2Fy4kSo7Xx8
Basiu wyslij mi emailem.
UsuńBasia bardzo staralem sie ten link wpisac.
OdpowiedzUsuńtu sie nie da kopiowac :)
OdpowiedzUsuńBsiu ta piesn jest jak spojrzenie w otchlan, wiesz to lepiej ode mni.
UsuńMax Richter przeszedl samego siebie.
Usuńa wyciszenie orkiestry jest węcz blskim geiniuszu
UsuńZaraz wyślę link w email.
OdpowiedzUsuńTak - to wyciszenie zatrzymuje na moment oddech... I trudno jest od razu wrocić do realności
Wspaniały wiersz Czarku
OdpowiedzUsuńhttps://www.youtube.com/watch?v=wVyggTKDcOE
OdpowiedzUsuń