Życzę ci na Nowy Rok

Życzę ci, żebyś była szczęśliwa. Tobie życzę, żebyś był szczęśliwy. Więc zdrowia ci życzę i niech los ci sprzyja.

Czarek Samuel.

Opowieść transcendentalna

Chciałbym w zwięzłych zdaniach zawrzeć opis tej wędrówki

jak powoli śnieżny pagór ponad mnie wynosił –

I gdy w dole kierowcy niespiesznie potrącali przechodniów zapadały się rosły groby

innym nie pomagał już alkohol i trzeszczały w lodzie

serc zdrajców zakrzywione jak noże języki kobiet

a chmury całe pochłonęły światło by rozjaśnić

zmarłym ich pionowe drogi pod śnieg zaś tutaj jedynie mój jasny

wzrok witaminizował ciemność kruszył na łatwo przyswajalne cząstki

– Szklany pagór niewzruszenie niósł mnie z podglebia w podniebie

tak bym czołem dotknął nieba lodem Boga schłodził

I stało się w końcu choć zgodnie z zasadami

ziemskimi tylko demokratycznie

Przez jego białych posłów: gwałtownie

na moim czole topniejące płatki

Opowieść liryczna

Dotknąć twojej skóry Za wszelką

cenę dotknąć

Aaa! Przytulić dłoń Zatupać z żądzy

Rozwiesić niebieską tętnicę na strychu – ciii nie opowiadaj Na strychu

pożądania

Hieronim Korcz

     Hieronima Korcza zasypało. Trudno powiedzieć jak dokładnie, ale patrząc na donice na tarasie, na jakieś 30 cm. Tak czy inaczej fakt zasypania wprawił Hieronima w pomieszany nastrój. Otworzył drzwi żeby zlustrować i ocenić, mrużąc oczy nieufnie spojrzał na szuflę do odśnieżania, po czym przeciągnął się i uśmiechnął szeroko. Jakby brał we władanie tę biel, zasypane ścieżki i tropy na nich kocie i ptasie, białe niebo i ugięte pod nim krzaki i drzewa. Uśmiechnął się szeroko, bo było pięknie.

     Zamknął starannie drzwi. Podkręcił ogrzewanie o jeden stopień po czym podszedł do odtwarzacza i wrzucił na chybił trafił płytę. Nalewając sobie z dzbanka herbatę usadowił się wygodnie w fotelu, nogi powędrowały jak zawsze na półki z książkami. Przymknął oczy i dotykając jak światła dźwięków pomyślał, że może jest szczęśliwy.


* * *

     Następnego dnia Hieronim Korcz nadal był zasypany. Z przyczyn oczywistych, tzn. z nudów rozmyślał nad wyjątkowością daty 12.12.2012. Nie wymyślił nic ponad to, że coś go swędzi między lewym okiem a lewym uchem.

     Zdegustowany sięgnął do pamięci zakopanej pod warstwą kurzu w książkach. Okazało się, że dla świata dzień 12.12.1212, a była to środa, też przeszedł w zasadzie bez echa, nawet bez czkawki. Niejaki Dawid Wielki Komnen, twórca Cesarstwa Trapezuntu oddał tego dnia ducha jako mnich Daniel w jakimś klasztorze po ucieczce do Cesarstwa Łacińskiego. Trudno jednak ten fakt uznać za potwierdzający wyjątkowość daty, w ogóle za fakt cokolwiek potwierdzający. Hieronim powiedział: - Ech. - Po czym poczłapał po szmatkę i wziął się za kurz, ale bez przekonania i tylko na tych półkach, na których go naruszył. Żeby nie było widać.  

Dopóki jeszcze

Dopóki jeszcze nie spalona twarz

dopóki ręce od rozpadu wolne

dopóki oczy jak bramy dla światła

Dopóki jeszcze możesz zobaczyć

dopóki jeszcze możesz powiedzieć

jesteś prawdziwszy niż gwiazda co zgasła

albo pieczęcie na ustach Boga

Bo żyje twarz

bo żyją ręce

bo żyją nogi

i twoje ślady przyjmie nawet kamień

o który się przewrócisz

Opowieść egocentryczna

Drugi ja

z kompozytów i kwarcu

– którego kocham na równi z pierwszym (tym

z wosku patyków i lęku) –

idzie naprzeciw pierwszego

naciera jak fala na klif

jak lawa na wioskę i

wiatr niesie wysoko jak
zawołanie 

Pierwszy staje na

palcach

rzuca weń jak

dziecko kolorowymi kamykami i papierkami po gumie do żucia

Czuję ich w sobie

pasowanie

i boje się

o drugiego i

w nim o pierwszego w

nim