po co poezja

Wiesz po co są wiersze, po co jest poezja? Po to, żeby ci opowiedzieć o tym, że nie jesteś samotny w odczuwaniu rzeczywistości, żeby nazwać to, czego czasem się wstydzisz, obawiasz, co odrzucasz. Nie, nie jesteś samotny, jesteś w jednej wspólnocie ludzi.

Bo poezja to osobny sposób odczuwania wszystkiego, co związane z istnieniem, z życiem.

Także ze śmiercią, bo śmierć to część życia. Sposób osobny, ale do końca wspólny tym, którzy nie wykluczają się z człowieczeństwa: pojmowanego jako oczekiwanie współodczuwania, nie zaś współczucia.

błogosławiona śmierć z której twórczej mocy ...

W Belgii przyjęto prawo, na mocy którego można zamordować dziecko jeżeli jest traumatycznie chore. Oczywiście po decyzji jakichś boskich gremiów i podobnych duperelach. Bo Belgowie są tak wrażliwi, że nie mogą patrzeć na cierpienie dzieci. Belgom żyć się będzie bardziej beztrosko.
Powstaje pewnie nowa specjalizacja lekarzy: Zabójca dzieci.

Jak społeczeństwo, które ustanawia takie prawo musi być jałowe i plugawe. Czy w Europie sa jakie granice zaprzeczania człowieczeństwu, zastępowania go kulturą ścierwojadów? 
Nie, nie ma takich.

Cisną mi się na usta najbardziej obelżywe słowa jakie znam. Bo wobec tak odrażających poczynań ludzi posługiwanie się argumentami uwłacza rozumowi i moralności, znikczemnia.

Widziałeś ptaki

Widziałeś ptaki przechodzące ulicami na drugą stronę miasta i

widziałeś synagogi przechodzące na drugą stronę rzeki

widziałeś kwitnące drzewa idące z ziemi do nieba jak motyle i

kiedyś przyszedłeś zacząłeś snuć tę swoją opowieść

Może nie słuchałem uważnie bo

nużyła mnie i rozpraszała jestem na krześle przy biurku i

nigdzie więcej mnie nie ma

twoja opowieść się nie kończy a może

po prostu nie ma końca no i co z

tego

stwórco opowieści

Chciałbym żebyś zrozumiał, że dla mnie. Ważne jest dlaczego i gdzie opowieść się zaczyna, a nie dokąd wiedzie.

Wyznaczono ci

Wyznaczono ci rytm ale

pogubiłeś się i poplątałeś

nakazano ci radość a

byłeś rubaszny jak nóż pod łopatką świni zarzynanej na drzwiach od chlewu

wyniosłeś z tego przekonanie że nie jesteś naznaczony do cierpienia ale

nigdy nie dosięgałeś odwagi żeby się powiesić

odwaga wisiała za wysoko na haku jak na człowieka jak ty

no i to że wisielec sika w gacie i mocz kapie nogawkami 

Potem cóż postanowiłeś brnąć przez to swoje nieszczęście jakbyś

nakarmiłeś kota i coś zjadłeś

jakbyś był pewien że śmierć może być dowodem że

te słodkie rodzynki przyniesie ci Miłosierny

I jeszcze że tam gdzie jesteś cię nie ma


***


Kiedyś pomyślałem że ten znak wypalony we wnętrzu dłoni, to jest ważne. Znak trwania w czasie. Ale nie widziałem. Pomyślałem: - Musze uwierzyć żeby zobaczyć. Ale nie widziałem.