Ale powietrze przepływa łagodnie

Myślę że na świecie obojętne bramy

pod dotykiem rozstępują się jak skrzydła ptaka

Miękko sunie powietrze ociera się o kres i powraca

niespokojny sen kładzie się u nóg jak gdyby kot

Myślę że tam ludzie czuja się naprawdę wolni

politycy muszą się bardzo starać by to zepsuć

Ale powietrze przepływa łagodnie i lekceważy wszystko –

widać jego przezroczysty refleks w źrenicy filozofa

lecz także pod powieką poety

gdzie rodzą się i rozpadają bezboleśnie przezroczyste wiersze...

[Śnię o wierszu a gdy budzę się nazajutrz

sen mój zmyka do szuflady ze starymi wierszami

i od wewnątrz klucz przekręca słyszę chichot

jak buszuje głośno czyta i sra na rękopisy]

Jom Kipur 5773

Jutro po zachodzie słońca zaczyna się wraz z dziesiątym dniem miesiąca tiszri Jom Kipur, Święto Pojednania, Dzień Przebłagania. To najświętszy dzień roku.

Poprzedza go Erew Jom Kipur - dzień przeznaczony na ostateczną analizę swojego postępowania w minionym roku. Proces analizy przebiega przez wszystkie dni pomiędzy Rosz haSzana a Jom Kipur (Dziesięć Dni Skruchy, Straszne Dni) a ten dzień stanowi jego podsumowanie.

Jom Kipur jest dniem całkowitego postu. Post w Jom Kipur jest jedynym postem nakazanym w Torze (Wajikra 23:27). Post zaczyna się na godzinę przed zachodem słońca rozpoczynającym święto.

Ograniczenia, które obowiązują w Jom Kipur: Nie wolno jeść i pić (także płukać ust). Nie wolno się myć. Nie wolno stosować żadnych kosmetyków - wynika to z zakazu smarowania jakiejkolwiek części ciała. Nie wolno nosić skórzanego obuwia. Nie wolno mieć kontaktów seksualnych.

Ograniczenia te ulegają zawieszeniu wobec konieczności ratowania ludzkiego życia. Także osoby chore, których życie mogłoby być zagrożone przez przestrzeganie postu, muszą jeść i pić podczas Jom Kipur. Post nie dotyczy dzieci do ukończenia 9 lat życia.

Gemar Tow. Obyś był ostatecznie zapisany w Księdze Życia na dobre.

Zmień spodnie na bardziej obcisłe

W innym kącie wszechświata i ustroju wewnętrznym

z mniej pokaźną stolcową

tą od czystego tlenu większą

mógłbyś ku chwale własnej pracować po cichu

może wtedy twoja pierwsza męska wilgoć byłaby zapowiedzią pory deszczów

a ten wiersz miał więcej znaczeń niż łacińskie res

dopuszczając do swoich stromych oczu

z nilowego piasku –

Lecz żyjąc w tym kącie wszechświata Z tym ustrojem wewnętrznym

pozostań tu gdzie tkwisz zatknięty

i bądź jak matka co przyjmuje w siebie wszystko cicho

na białe pokoiki z tapetami w gołąbki

noś bandaż w miarę elastyczny

żyj niemo w nowo wydzierżawionej zagrodzie języka

z taką wiedzą o poezji jaka u kalek o wojsku

a najlepiej

zmień spodnie na bardziej obcisłe byś realniej w sobie tkwił

nie tak znów przesadnie metafizyczny facet

A ostatni wiersz skończ opisem 
słońca które cieknąc przez interlinie

spłynie w kropkę

Rosz haSzana 5773

Żydowski Nowy Rok obchodzony jest zupełnie inaczej niż w większości kultur. Nie jest okazją do picia alkoholu i zabawy. Jest Dniem Sądu. Przygotowania do tego dnia trwają w miesiącu elul poprzedzającym święto - i polegają na analizowaniu własnych uczynków, szczególnie tych złych - skierowanych przeciwko ludziom i Bogu. Celem etycznym Rosz haSzana i następującego po nim Jom Kipur jest przeegzaminowanie własnego życia, dostrzeżenie win, okazanie skruchy, przebłaganie Boga i skrzywdzonych bliźnich.

  

Jutro, po zachodzie słońca zaczyna się Nowy Rok - już 5773.
Według żydowskiej tradycji jest to uczczenie daty stworzenia przez Boga pierwszego człowieka.
Człowiek ten nie nazywał się Rabinowicz, ani Goldbaum tylko Adam czyli człowiek, Ziemianin - nie był Żydem, ale symbolicznym ojcem wszystkich ludzi.
Dlatego Rosz haSzana jest nie tylko żydowskim świętem, ale świętem nas wszystkich, ludzi.

"Zobacz dałem ci życie i dobro, śmierć i zło, błogosławienie i przekleństwa, i wybrałeś życie."
Mamy duszę i możemy zmieniać świat!

Szana Towa!
Dobrego i Słodkiego Roku!
Szalom!

Czynię

14 września wieczór przed Szabatem

Słońce weszło w sferę mojego przyciągania

ludzie przystanęli i śledzili z zapartym tchem

matka pociągnęła dziecko za rękaw:

chodź zobacz jak umiera poezja

Przetaczana krew z serdecznego palca zabarwiała horyzont

nieprzerwanie rurociągiem Nord Stream (lubię przyrodę)

Odczuwałem lekkie szczypanie w ranie i senność

ludzie nie ruszali się patrząc wciąż łakomie

na róż który wyciekał z nieszczelnych przewodów –

Po pięciu minutach nadeszła pielęgniarka i odłączyła mnie

Nie było zbyt bolesne prawda – uśmiechnęła się pokazując

nazbyt grube udo

Zakryła je pospiesznie

Słońce mało oryginalnie kojarzyło mi się

z wielorybem wyspą rysunkiem z jakiejś kartki

przestało być już rozwiniętą flagą czegokolwiek

japonii albo innej autonomii

wreszcie nic nie przypominało

Upadłem wyczerpany w stalowe powietrze

mewy zaskrzeczały twardo a ludzie z wolna rozchodzili się

tylko obciągając po sobie nieprzemakalne płaszcze z szelestem

czym upodabniali się do powietrza –

Jedynie wokół miejsca gdzie Słońce spuściłem do grobu

przeświecało jak przez gazę

(ochronny opatrunek doraźny za 0,03 €)

która lojalnie przechowała małą plamkę mojej krwi w gazie mgły

z wiernością – myślę teraz – godną lepszej sprawy

* (zapiski do wiersza)

z definicji poezji:

Dłonią zamysłu zapisana w książce wyjść

Noc co się nazwała jej imieniem

*

ze zdolności przewidywania:

Wrzuciłem do internetu swój nekrolog

A cała reszta – grafomania

w obieg krwi wpisana białą pchłą

*

Nie chciej bym się silił na taką dosłowność

która Ci w testamencie zapisze ten nekrolog

Jakaś świtająca

Jakaś świtająca chciała być ziarenkiem wiersza

lecz jest kocem co nie dał ciepła

należnego mnie

w tym miękkim ale niegdyś moim krajobrazie –

Czy miała to być kobieta młoda samotna nad stawem modrej wody

czy myśl o poranku

gdy czarna erotyczna wyszła już ze snu

albo model najnowszy Bayerische Motoren Werke

którym pewien Francuz chce ze mną ukraść Rembrandta

może

donośnie mądry głos jakiegoś poety cytat oszałamiający

Nie wiem

jest wiele możliwości

gdy nagle

myśl

wychodzi z pozorów

i lgnie do mnie ściśle

widzę że nie może się to stać już we śnie

ani też na jawie

lecz w trzecim chyba jakimś innym wymiarze
o którym na razie nic nie wiem nie przeczuwam nie śnię