wiersz o chłopcu

Zatartą ręką podtrzymuje różowe echo

drugą stronę nadziei

która prześwituje blizną

Czerwoną smugą trwa czas

podskórne wrzeciona ciszy

oplatają jego trwanie

Za chwilę zerwie się

i odłupaną linią cienia

wskoczy w kołowanie obłędu

Rosz HaSzana i Jom Kipur

     Dziś, o zachodzie słońca 1 Tiszri, Rosz ha-Szana (Nowy Rok) to pierwszy dzień kalendarza żydowskiego. Święto trwa 2 dni i wspomina stworzenie świata oraz przypomina o sądzie Bożym.

     W tym dniu Żydzi stają ze skruchą przed Bogiem, oczekując przebaczenia i miłosierdzia, podczas gdy Szatan przedstawia dowody grzechów Israela. Żydzi wierzą, że Bóg ocenia ludzi i zapisuje ich losy na najbliższy rok w dwóch księgach: sprawiedliwi trafiają do Księgi Życia, a grzesznicy do Księgi Śmierci. Pozostali mają czas na poprawę. Bóg daje im dziesięć dni, Jamim Noraim (Dni Trwogi, Straszne Dni) na czyny, które nazywają się „teszuwa, tefila, cedaka" czyli: pokuta, modlitwa i dobre uczynki,  po których następuje święto Jom Kippur, gdy odpuszczane są grzechy. W czasie święta składa się napotkanym osobom następujące życzenia: „Abyście byli zapisani na Dobry Rok".

     Podczas świąt Żydzi odmawiają dodatkowe modlitwy (Musaf), dmie się kilkakrotnie w szofar (barani róg) – stąd czasami pojawia się niewłaściwa nazwa Święto Trąbek. Dźwięk rogu ma pobudzić Żydów do rachunku sumienia i postanowienia poprawy. W niektórych środowiskach, obchodzony jest obrządek taszlich, czyli symbolicznego strząsania swoich grzechów do wody.

     Przeświadczenie Żydów o możliwości odpuszczenia grzechów opiera się na zaufaniu, że Bóg jest „miłosierny, łaskawy, pobłażliwy, pełny niezasłużonej łaski i pełny wierności". Stąd w Jom Kippur Żydzi wykrzykują z radością potrójne wyznanie: „On, ten Bóg miłości, On jeden jest Bogiem".

     Jedną z ważniejszych części Rosz ha-Szana jest uroczysta kolacja w pierwszy świąteczny wieczór. Podawane są wyłącznie słodkie potrawy, na znak nadchodzącego roku. Na środku stołu stawia się okrągłą chałę, która symbolizuje pomyślności zataczające koło cyklu życia. Świątecznym przysmakiem są maczane w miodzie jabłka i plasterki marchewki. Często na stole jest tort, bo Rosz ha-Szana to narodziny Adama i Ewy, a tym samym narodziny ludzkości. Podawane są również daktyle, granaty, rodzynki, winogrona oraz ryby z głową. Związane są one z życzeniem, by w nadchodzącym roku Bóg uczynił każdego „głową", a więc człowiekiem aktywnym, a nie „ogonem" symbolizującym bierność. Podczas święta nie wolno wykonywać codziennych obowiązków.

     Wskazane jest by nawet ci dość obojętni na co dzień wyznawcy judaizmu, odwiedzili w czasie Rosz ha-Szana synagogę.

     Życzę wszystkim Szana Towa 5772! Leszana towa tikatewu wetehatemu. Obyście zostali zapisani na Dobry Rok i zatwierdzeni na dobre życie.

     Oby ten rok był rokiem wielu wspaniałych odkryć - duchowych i intelektualnych - i stałego stopniowego wznoszenia się ku lepszemu sobie, a co za tym idzie ku lepszemu światu.  

Modlitwa Awinu Malkenu

Ojcze nasz, Królu nasz! Zgrzeszyliśmy wobec Ciebie.
Ojcze nasz, Królu nasz! Nie mamy Króla prócz Ciebie.

Ojcze nasz, Królu nasz! Postąp z nami łaskawie przez wzgląd na Twoje Imię.

Ojcze nasz, Królu nasz! Unieważnij wszystkie surowe wyroki na nas.
Ojcze nasz, Królu nasz! Zniwecz plan tych, którzy nas nienawidzą.
Ojcze nasz, Królu nasz! Przebacz i daruj nam wszystkie nasze grzechy.
Ojcze nasz, Królu nasz! Usuń z Twojego widzenia nasze zawinione grzechy i błędy.
Ojcze nasz, Królu nasz! Wymaż w Swoim miłosierdziu wszystkie zapisy naszych win.

Ojcze nasz, Królu nasz! Przywróć nas do Siebie w doskonałej skrusze.
Ojcze nasz, Królu nasz! Ześlij uzdrowienie chorym Twego ludu.
Ojcze nasz, Królu nasz! Podrzyj okrutne postanowienie w wyroku na nas.
Ojcze nasz, Królu nasz! Miej nas w przychylnej pamięci przed Sobą.

Ojcze nasz, Królu nasz! Pamiętaj nas na dobre życie.
Ojcze nasz, Królu nasz! Pamiętaj nas na odkupienie i zbawienie.
Ojcze nasz, Królu nasz! Pamiętaj nas na wspomożenie i opiekę.
Ojcze nasz, Królu nasz! Pamiętaj nas za zasługi.
Ojcze nasz, Królu nasz! Pamiętaj nas na przebaczenie i odpuszczenie.

Ojcze nasz, Królu nasz! Zapisz nas w Księdze Dobrego Życia.
Ojcze nasz, Królu nasz! Zapisz nas w Księdze Odkupienia i Zbawienia.
Ojcze nasz, Królu nasz! Zapisz nas w Księdze Wspomożenia i Opieki.
Ojcze nasz, Królu nasz! Zapisz nas w Księdze Zasług.
Ojcze nasz, Królu nasz! Zapisz nas w Księdze Przebaczenia i Odpuszczenia.

(...)

dziurawe prezerwatywy

Skrzaty twierdzą, że jedną z najbardziej rozpowszechnionych chorób jest diagnoza. Na diagnozę zalecają sól karlsbadzką i wodę. Ponieważ jednak cierpią na chroniczny wodowstręt, zalecają kąpiel mentalną i na wszelki wypadek nigdy nie chorowały na diagnozę, ani w ogóle.

wiersz o milczeniu

Milczenie to najwyższy ascetyzm

środków artystycznych

nawet w centrum kapitulacji wszystkich słów

nie zatraca umiejętności podsumowywania

nie postawionych pytań

Jest we mnie

by wśród sensów oczyszczonych ze znaczeń

nadmiernie się uzasadnić

Walczy o swoje prawa

postulatami podświadomych istot

często słynie z łakomstwa

Hieronim Korcz

Hieronim Korcz przyglądał się facetowi w lustrze - wydawał się znajomy. W lustrze powinien być on, Hieronim Korcz, ale facet z lustra tylko go przypominał. Mimowolnie obejrzał się za siebie, przeczesał palcami włosy, pokręcił intensywnie szyją, wyszczerzył zęby, wybałuszył oczy i powiedział:

     -  Aha.

     Dwutygodniowy zarost, sińce pod oczami, żółta cera, przygarbiona sylwetka. Pomimo wszystko, w ogólnym planie przypominał jednak siebie. Szpital to nie jest miejsce dla tak wartościowych, wielorako wartościowych i wrażliwych facetów, jak on – skonstatował ze smutkiem. Z rozrzewnieniem westchnął do dawno minionych czasów, kiedy w każdym szpitalu funkcjonował wędrowny golibroda. Nie wszystko, co minione, było do dupy.

     Nakładając na zarośniętą gębę piankę Hieronim Korcz myślał z troską o tym, że dla urody mężczyzna gotów chwycić się brzytwy, i że byłoby dobrze, gdyby po wszystkim uszy pozostały tam, gdzie są, zauważył bowiem niebezpieczne drżenie rąk. Na wszelki wypadek poszedł po okulary. Myślał jeszcze o rękawiczkach, ale doszedł do przekonania, ze to już ekstrawagancja i idiotyzm.
     Zacisnął zęby i mrucząc przekleństwa i złorzeczenia przystąpił do czynu.

dziurawe prezerwatywy

Skrzaty postanowiły zorganizować sobie wybory. Debatowały cały dzień nad tym pomysłem – problem był w tym, że skrzaty nie miały parlamentu, prezydenta, ani nawet wójta. Kiedy w końcu uzgodniły, że wszystkie będą jednocześnie niższą i wyższą izbą parlamentu, prezydentem, burmistrzem i wójtem, okazało się, że nikt nie chce kandydować. To je tak zniesmaczyło, że zrezygnowały z dalszych działań wyborczych, z ulgą.

Hieronim Korcz

Hieronim Korcz zobaczył anioła, anioł stał przy nim przyglądając się. Właśnie zbudził się i podczas gdy zewnętrzną częścią oka był na jawie, wewnętrzną nadal tkwił we śnie, w związku z tym sytuacja i jej obraz były mocno niejednoznaczne. Hieronim Korcz był wprawdzie przyzwyczajony do nieoczekiwanych wizyt Boga, ale anioła widział pierwszy raz i nie wiedział, co o tym myśleć.

     Tymczasem anioł niespiesznie ruszył z miejsca, zanurzył się w ścianie i z cichym syknięciem powietrza zniknął.

     Zaskoczony Hieronim Korcz przymknął wewnętrzną część oka, by zlokalizować się na jawie, wtedy dotarło do niego, że jest w szpitalu. Ta rzeczywistość wydała mu się tak nieznośna, że zamknął zewnętrzne oko, otworzył wewnętrzne i zasnął ponownie. Może przyśnią mu się anioły, a może nie.

wiersz o szczelinie

Cofnąłem zegar i wieża
z Marii Panny opadała dzwoniąc
w okolice nachodził namuł
wywabiał szczury
w korytarzach stało się niebezpiecznie
lągł się czerw świeciły nocą jego oczy


Ustalono pospiesznie protokóły
góra rosła
na niej ojcowie miasta przestawiali
drewnianą figurkę króla
w otwartych kanałach pojawiła się krew
w trwożnym ordynku pojawiły się psy


Cofnąłem zegar i widziałem
miasto omotane

wiersz o muszli

Cóż się zmienia od czasu
kiedy pierwszy żółw przepowiadał hermetyczność współczesnej poezji
i był perłą wśród toczących się kropel
każdy poeta od tamtego czasu pełza


Muszle nadal leżą na plaży
substancje bez ust nawiasy bezsłowia
suche po obu stronach określenia
takie zobojętnione formy są cytatem wymownym
formuły czasu
to gwarantuje semantykę wynikania spoza siebie
od szelestu piasku do szelestu kartek
przemyka kilka pojedynczych spłoszonych sylab


Oto zwykłe kłopoty z dojrzewaniem słowa
nie do wypowiedzenia
zanim się wyjaśni namysł rodzaju wymowy
oraz uściśli wykrztuśność znaczenia i głoski
nadal w muszli krąży opis świata
i ślimak rozpoczyna podróż przez wieki
dookoła lingwistycznych znaków

wiersz o istnieniu

Pozwól niech powstaje
rośnie zlewając się z tobą
we wszystkich stronach słowa
przeczucie staje się oczekiwaniem


Wznieś umysł na palcach imaginacji
jak fosforyczną lampkę
wokół ciemnego czasu
Bądź

wiersz o podróży

Obróceni sobą do wnętrza

oddaleni o odległości od siebie

na dworcach całego świata

spotykamy czasem

Ulissesa cierpliwie czekającego

na bilet do nieznanej stacji

czasami Lucky'ego i Pozza

pochłoniętych rozmową z Łazarzem

o  Ziemi Obiecanej

Przy odrobinie szczęścia

natrafić możemy

na komunię Antoniusa Blocha

z nędzarzem zza filaru

wyobrażam sobie nawet

ich taniec w poczekalni przy kuflu z piwem

Spotkać zmarłego przyjaciela

zdążającego do San Remo albo Teresowa

Annę Kareninę

Bo uczestniczymy wciąż w tej samej kolejce

w oczekiwaniu na ten sam pociąg

który nie nadchodzi

wiersz o nocy

Słuchałem

jak kołysze się noc

pod twoja pulsującą skórą

Może to szelestliwa północ

pełga ci po twarzy

uspokaja liść najcichszy

zaokiennej lipy

Niedługo już

wniebowstąpi las

z księżycem na suficie

I oddali się

z pierwszą gwiazdką

brzegiem twojego ucha

wiersz o ulicy

Buczenie od rzeki penetruje niebo
kluczymy razem
gdy ktoś plądruje nasze wnętrza
mijamy wciąż tę samą przestrzeń
z fotografii w gazecie
sieć kanałów
na dachach jakieś anteny


Mijamy się tak blisko w szczelinach ulicy
mijamy się tak blisko
i wracamy obcy by znów
poszukać siebie
starannie wypełniając luki
pomiędzy słowami